اربعین حسنی تسلیت
دنیا یعنی چه؟
اصلاً دنیا یعنی چه؟ یعنی پول، یعنی خانه، یعنی شهوت، یعنی مقام، یعنی اسم و شهرت، یعنی پست و مسؤولیت، و یعنی جان. اگر کسانی برای حفظ جانشان، راه خدا را ترک کنند و آن‌جا که باید حق بگویند، نگویند، چون جانشان به خطر می‌افتد، یا برای مقامشان یا برای شغلشان یا برای پولشان یا محبّت به اولاد، خانواده و نزدیکان و دوستانشان، راه خدا را رها کنند، اگر عده‌ی این‌ها زیاد باشد آن وقت دیگر واویلاست. آن وقت حسین‌بن‌علی‌ها به مسلخ کربلا خواهند رفت و به قتلگاه کشیده خواهند شد. آن وقت، یزیدها بر سرِ کار می‌آیند و بنی‌امیّه، هزار ماه بر کشوری که پیغمبر به وجود آورده بود، حکومت خواهند کرد و امامت به سلطنت تبدیل خواهد شد، امامت به سلطنت تبدیل خواهد شد!
مقام معظم رهبری در دیداری با جمعی از فرماندهان لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) در سال ۱۳۷۵
«شما فرض کنید اگر این شهادت عظیم در تاریخ اتفاق می‌افتاد، یعنی حسین بن علی(علیه السلام) و بقیه شهیدان در کربلا شهید می‌شدند، اما بنی امیه موفق می‌شدند همان‌طور که خود حسین(علیه السلام) و یاران عزیزش را از صفحه روزگار برافکندند و جسم پاکشان را در زیر خاک پنهان کردند، یاد آن‌ها را هم از خاطره نسل بشر در آن روز و روزهای بعد محو کنند، آیا این شهادت فایده ای برای عالم اسلام داشت؟ یا اگر هم برای آن روز اثری می‌گذاشت، آیا این خاطره در تاریخ برای نسل های بعد هم برای گرفتاری‌ها و سیاهی‌ها و تاریکی‌ها و یزیدهای دوران آینده تاریخ هم اثری روشنگر و افشا کننده داشت؟
اگر حسین شهید می‌شد، اما مردم آن روز و مردم نسل های بعد نمی‌فهمیدند شهید شده است، این خاطره چه اثری و چه نقشی می‌توانست در رشد و سازندگی و هدایت و برانگیختگی ملت‌ها و اجتماعات و تاریخ بگذارد؟ می‌داند هیچ اثری نداشت. آری، حسین(علیه السلام) شهید می‌شد، خود او به اعلا علّیین رضوان خدا می‌رسید. شهیدانی که کسی نمی‌فهمید و در غربت، سکوت و خاموشی شهید شدند، به اجر خودشان در آخرت رسیدند... اما چقدر درس و اسوه می‌شدند؟»
۲۲ آبان ۱۳۶۳
«چه کسی می‌تواند این دست نجات را به سوی بشریت دراز کند؟ آن کسانی که چسبیده به مطامع و هوس‌ها و شهوات باشند، نمی‌توانند؛ چون خودشان گمراهند. آن کسانی که اسیر خودخواهی‌ها و منیت‌ها باشند، نمی‌توانند بشر را نجات بدهند. باید کسی پیدا بشود و خودشان را نجات بدهد، یا لطف خدا به سراغ آن‌ها بیاید تا اراده آن‌ها قوی بشود و بتوانند خودشان را رها کنند. آن کسی می‌تواند بشر را نجات بدهد، که دارای گذشت باشد؛ بتواند ایثار کند و از شهوات بگذرد؛ از منیت و خودپرستی و خودخواهی و حرص و هوا و حسد و بخل و بقیه گرفتاریهایی که معمولاً انسان دارد، بیرون بیاید، تا بتواند شمعی فرا راه بشر روشن کند».
۲۱ شهریور ۱۳۶۹
اربعین نشانگر تدبیر خاندان پیامبر (صلوات الله علیه و آله) و احیاگر حقیقت شهادت است و در اربعین حسینی یاد شهادت حسین(علیه السلام) زنده شد.
اربعین، تجلی عشق به تربت و مرقد سیدالشّهدا(علیه السلام) و آغاز جاذبه حسینی است که با وجود گذشت قرن های متمادی، همچنان دل همه دوستداران اهلبیت و همه آزادگان جهان را به سوی رستگاری و عزت و افتخار می‌کشاند.
اولین جوشش های چشمه جوشان محبت حسینی ـ که رود همیشه جاری زیارت را در طول این قرن‌ها جاری کرده ـ در اربعین پدید آمد. جاذبه قوی حسینی، اولین دل‌ها را در اربعین به سوی خود جلب کرد. رفتن جابربن عبدالله و عطیه به زیارت امام حسین(علیه السلام) در روز اربعین، سرآغاز این حرکت پُربرکت بود. در طول قرن‌ها تا امروز، پیوسته این حرکت پُرشکوه‌تر، پُرجاذبه تر و پُرشور‌تر شده است و نام و یاد عاشورا را روزبه روز در دنیا زنده‌تر کرده است.
۱ فروردین ۱۳۸۵
