هوالحق

هوالحق
بایگانی

۴۸ مطلب در مهر ۱۳۹۷ ثبت شده است

(مصطفی)
احمد مثل برق گرفته ها نگاهم میکند: "چرا اینجوری شدی سید؟"
مات نگاهش میکنم. مگر چجوری شده ام؟ به سختی لب هایم را تکان میدهم: "علی رو زدن..."
- الان کجاست؟ حالش چطوره؟
حال بدم را که می بیند، میرود سراغ بقیه بچه ها. بین حرفهایشان، کلماتی مثل اتاق عمل، خونریزی، تیر، چاقو و جراحی را میشنوم دکتر هم درباره همین ها حرف میزد، البته درست نفهمیدم چه گفت. حتی نفهمیدم چطور ماجرا را برای افسر انتظامی تعریف کردم. فقط صدای زنگ همراه علی را می شنوم: "لبیک یا حسین جان..."
اگر مادرش ببیندش چکار میکند؟ نه... امیدوارم حداقل خون های صورتش را پاک کرده باشند وگرنه مادرش خیلی شوکه میشود. اصلا نباید ببیند. به مادرش میگویم رفته مسافرت، رفته شمال... راهیان نور... اردوی جهادی... چه میدانم! میگویم فعلا دستش بند است... کار دارد، نمیتواند ببیندتان.
چشمانم تار میشوند و بی آنکه بخواهم، روی صندلی رها میشوم. سرم تیر میکشد... با دست میگیرمش، بازهم تیر میکشد... بچه ها جمع میشوند دورم...
عباس را میبینم با بچه ها سرود کار میکند: "از جان گذشته ایم/ در جنگ تیغ و خون..."
علی در هیئت میخواند: "بی سر و سامان توام/ سائل احسان توام... ثارلله..."
عباس گوشه ای آرام به سینه میزند و دم میگیرد: "غریب کربلا حسین... شهید نینوا حسین..."

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۴ مهر ۹۷ ، ۲۳:۳۵
seyed hossein hovalhagh


خانه تکانی فیسبوک آغاز شد / حذف بیش از ۸۰۰ صفحه و حساب کاربری ناقض قوانین

 فیسبوک بیش از ۸۰۰ صفحه و حساب کاربری را که مفاهیم سیاسی دارند و احتمالا روی انتخابات میان دوره ای ایالات متحده تاثیر گذار خواهند بود از پلتفرم خود حذف می کند.

مدتی است فیسبوک که بیش از ۲ میلیارد کاربر در سراسر جهان دارد، از سوی قانونگذاران تحت فشار قرار گرفته تا از یکپارچگی انتخابات محافظت کند.

مؤسس ویکی‌لیکس جولین آسانژ اخیراً در مصاحبه‌ای با راشاتودی، فیس‌بوک را «بزرگ‌ترین ماشین جاسوسی‌ای که تا کنون اختراع شده است» نامید.

شبکه خبری «فکت زون» نیز به نقل از گزارش وزارت امنیت میهن آمریکا بیان می‌دارد که فیس‌بوک تقریباً جایگزین تمامی برنامه‌های جمع‌آوری اطلاعات سیا از زمان راه‌اندازی آن در سال ۲۰۰۴ شده است.
http://yon.ir/XUfvr
 

این گزارشات و خبرها حاکی از آن است که صهیونیسم جهانی سعی دارد تمامی حرکات و اعمال ما در محیط مجازی یعنی اینترنت و یا حتی محیط واقعی، تحت کنترل و رصد داشته باشد...!

بر همگان واضح و مبرهن است که هیچ حکومت مستقلی در هیچ کجای جهان اجازه نمی دهد گروه یا اشخاصی سیستم امنیتی آن کشور را به مخاطره اندازند مگر انکه آن افراد خواسته های حکومت را به خوبی تأمین کنند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۴ مهر ۹۷ ، ۲۳:۳۲
seyed hossein hovalhagh

 (حسن)
آرام از پشت سر میگویم: "ببخشید آقا... منزل رفیعی میشناسید؟"
بعید است با این تله گیر بیفتد. دل میزنم به دریا و وقتی ناگهان برمیگردد، قبل از هر اقدامی با زانو می کوبم به شکمش. خم میشود اما حرفه ای تر از آن است که بنشیند و ناله سردهد. پیداست که انتظار چنین اتفاقی را داشته. حالا چه خاکی به سرم بریزم؟ کاش درس و کنکور و دانشگاه را بهانه نمیکردم و با سیدحسین و بقیه بچه ها، میرفتم کلاس رزمی. الان که یک گوریل آموزش دیده مقابلم ایستاده، رتبه سه رقمی و درسهایی که خوانده ام به چه دردم میخورد؟
سیدحسین با یک ضربه زمینش می اندازد و آرام دست میگذارد به گردنش، و مرد از هوش میرود! خوش بحالشان که بلدند چکار کنند؟
ترس را به روی خودم نمیاورم و ژست فرماندهان پیروز را میگیرم. با دستبند پلاستیکی دست هایش را از پشت می بندم. سیدحسین بیسیم میزند به حوزه: "عباس گفت بگیریمش، الان بیهوشه سریع بیاید ببرینش تا مردم ندیدن!"
- به سید... چه کردی... تو سوریه هم همین بلاهارو سر داعشیا میاوردی؟
- بدو بگو یه ماشین بفرستن ببرنش، تا نیم ساعت دیگه بهوش میادا!
- چـــــــــــــشم! رو تخم چشام! سید، خود عباس کجاست؟ چرا جواب نمیده؟

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۸ مهر ۹۷ ، ۲۲:۰۷
seyed hossein hovalhagh

(حسن)
درست مثل پلنگی که در کمین طعمه تعقیبش میکند، از کنار پیاده رو دختر را می پاید و دنبالش میرود و ما هم دنبالش. سرش را کمی برمیگرداند و بی آنکه چشم از دختر بردارد به سیدحسین میگوید: "این حالاحالاها میخواد بره جلو!"
دختر همچنان میان جمعیت راه میرود و فیلم میگیرد. عباس آرام میگوید: "مطمئنم ماموریتش فقط فیلم فرستادن نیست... حتما مسلحه و یه برنامه هایی داره..."
به حوالی فردوسی که میرسیم، آرام آرام از میان آشوب ها بیرون میرود و به طور کاملا نامحسوس وارد پیاده رو میشود. مردی سرتاپا سیاهپوش در پیاده رو ایستاده. دختر با دیدن مرد، آرام به طرفش میرود و چند کلمه ای حرف میزنند؛ خیلی کوتاه. فاصله مان انقدر کم نیست که بشنویم. دختر چیزی به مرد میدهد و میرود داخل یک کوچه. عباس صبر میکند که مرد برود، بعد به ما رو میکند: "احمد! شما وایسا همینجا، مواظب باش کسی رو نزنن. سید! شما برو دنبال مرده، ببین کجا میره و چکار میکنه ولی باهاش درگیر نشو. حسن! شمام با فاصله میای پشت سر من، برید یا علی!"

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۸ مهر ۹۷ ، ۲۲:۰۴
seyed hossein hovalhagh

(مصطفی)
علی خیز گرفته. میخواهد با نگاهش به من بفهماند خودش از پس مرد سیاهپوش برمی آید. تا کانکس نیروی انتظامی نمی فهمم چطور می دوم. کانکس خالی ست! مثل مرغ سرکنده این سو و آن سو به دنبال پلیس می دوم اما پیدایشان نمیکنم، درگیرند و مشغول بگیر و ببند؛ بی خبر از اینکه یک بچه بسیجی نوزده ساله، کنار جدول خیابان و دور از چشم دوربین ها با یک غول بیابانی ضدانقلاب دست به گریبان است. برمیگردم جایی که بودیم. جوان با زبان بند آمده به درگیری علی و مرد خیره است. علی توانسته اسلحه مرد را از دستش دربیاورد و به سویی پرت کند؛ اما مرد سیاهپوش روی سینه علی نشسته! ماتم می برد. بیسیم میزنم به حوزه و در حالی که گزارش موقعیت را میدهم، می دوم به سمت علی. اولین کاری که میتوانم بکنم، این است لگدی به سر و گردن مرد بکوبم و نقابش را بکشم. مرد هنوز به خودش نیامده. بلند میشود، شاید برای اینکه حساب من را برسد، اما نه...! پا میگذارد به فرار...! می دوم دنبالش، در خم کوچه گم میشود. از پشت سرم علی با صدایی دردآلود فریاد میزند: "بگیرش سید... نذار دربره..."
دلم پیش علی مانده؛ عذاب وجدان گرفته ام که چرا رهایش کردم. هر چه میگردم پیدایش نمیکنم، اصلا به درک اسفل السافلین! برمیگردم تا خودم را برسانم به علی. صحنه ای که می بینم را باور نمیکنم. زمین اطراف علی سرخ شده و علی خودش را کشیده سمت جدول. جوان که کم کم زبانش باز شده، با دست علی را تکان میدهد: "آقا... جون مادرت پاشو... وای بدبخت شدم! پاشو به هرکی می پرستی!"

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۸ مهر ۹۷ ، ۲۲:۰۲
seyed hossein hovalhagh

 (مصطفی)
شیشه های ایستگاه اتوبوس یکی پس از دیگری می ریزند؛ اما صدای شکستنشان بین صدای کف و سوت گم شده است. تردد برای ماشین های سواری غیرممکن و برای موتور سیکلت ها دشوار شده. یکی دوتا درخت آن طرف تر می سوزند. یکی دونفر هم مشغول ریختن نفت روی یک سطل زباله اند و بقیه دورش هورا میکشند. ناگهان ضربه سنگینی به سرم، تعادلم را برهم میزند. چشمانم سیاهی میروند. علی می دود طرفم: "سید! چی شد؟ فکر کنم سرت شکسته!"
دست میگذارم روی سرم، خونی ست اما درد چندانی ندارد. آرام میگویم: "چیزی نیس تیر غیب خوردم!"
با دستمالی خون را از روی صورتم پاک میکند: "سنگ پرت میکنن نامردا!"
علی حواسش به من است و حواس من میرود به سمت جوانی که در فاصله سه چهار متری ما، هنگام شعار دادن برزمین می افتد. افتاده در جدول، شاید هجده سال بیشتر هم نداشته باشد. نمیدانم چرا زمین خورده. دست علی را پس میزنم و به جوان اشاره میکنم: "علی... انگار میخوان یکی رو بزنن!"
علی هم برمیگردد و جوان را نگاه میکند. مردی سرتاپا سیاه و پوشیده به جوان نزدیک میشود. هیکلش به جرآت دو برابر جوان است. علی بلند میشود و میگوید: "سید بیسیم بزن گزارش بده که پس فردا شر نشه!"

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۸ مهر ۹۷ ، ۲۱:۵۹
seyed hossein hovalhagh

 (حسن)
سیدحسین و احمد میرسند. پشت چنددرخت در جدول خیابان پنهان میشویم. عباس میگوید صورتهایمان را بپوشانیم. صدای دزدگیر و بوق ماشین ها و شکسته شدن شیشه ها و شعار و سوت و کف، گوشمان را پر کرده. عباس خیابان را می پاید. سیدحسین درحالی که چشمش به مردم است میگوید: "فقط خدا کنه کار به گادری ها نکشه... وگرنه..."
عباس که حواسش به سیدحسین نبوده، ناگاه میگوید: "ببینین... اینایی که لباس طوسی کلاهدار دارن... اینا لیدرن..."
سیدحسین می پرسد: "همونه که دنبالشی؟"
عباس قاطع میگوید: "نه... مطمئنم اون نیست... اینایی که طوسی پوشیدن فقط کارشون مجلس گرم کردنه! رشته اصلی دست یه عده دیگه ست..."
بیسیم میزند به مصطفی: "کجایید؟"
صدای مصطفی شبیه فریاد است: "ضلع شرقی فردوسی... بانک ......... . دوتا میخوریم یکی میزنیم!"
- درگیری شده؟
- بفهمی نفهمی! بچه های پلیس رو داشتن میزدن رفتیم کمک... الان خوبیم... اما معلوم نیست تا دو دقیقه دیگه چی بشه... ماشینای پلیس رو آتیش زدن... شیشه یه اتوبوسم اومد پایین!
عباس کمی فکر میکند و خطاب به ما و مصطفی میگوید: "بچه ها الان کافیه فقط یه قطره خون از دماغ یکی از این اوباش بیاد... علمش میکنن علیه نظام... مفهومه؟ احتمالا نقشه کشیدن خودشون یکی دونفر از خودشونو بزنن به عنوان شهید علمش کنن! حواستون باشه کسی اسلحه نداشته باشه! نباید بذاریم شهید بسازن! کسایی که دوربین دارن رو پیدا کنین تا بریم دنبالشون... اونا دارن خوراک رسانه ای میدن به دشمن که الان این آشوبا شده تیتر یک بی بی سی! فهمیدین؟ یا علی!"

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۵ مهر ۹۷ ، ۱۵:۲۶
seyed hossein hovalhagh



"وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّة وَ مِنْ رِباطِ الْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللّهِ وَ عَدُوَّکُمْ وَ آخَرینَ مِنْ دُونِهِمْ لاتَعْلَمُونَهُمُ اللّهُ یَعْلَمُهُمْ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ شَیْء فی سَبیلِ اللّهِ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَ أَنْتُمْ لاتُظْلَمُونَ۱؛ هر نیروئى در قدرت دارید براى مقابله با آنها (دشمنان) آماده سازید و اسب هاى ورزیده (براى میدان نبرد) تا به وسیله آن دشمن خدا و دشمن خویش را بترسانید و (همچنین) گروه دیگرى غیر از اینها را که شما نمى شناسید و خدا آنها را مى شناسد و هر چه در راه خدا (و تقویت بنیه دفاعى اسلام) انفاق کنید به طور کامل به شما باز گردانده مى شود و به شما ستم نخواهد شد."

امروزه حساسیت در برابر دشمن و نقشه های او برای هر جامعه ای اعم از اسلامی و غیر اسلامی مسئله ای مهم و کلیدی است. دشمنان صهیونیستی پس از ناامیدی از جنگ سخت و تحریم، با استفاده از جنگ نرم، وارد فاز جدیدی از نبرد با نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران شده اند و از ابزارهای پیشرفته ای برای مقابله با ترویج اسلام، انقلاب و تشیع استفاده می کنند. یکی از این ابزارهای بسیار مهم و کارآمد، نرم افزارهای اینترنتی-صهیونیستی است. تهیه کنندگان و کارگردانان این  نرم افزارها، ۲۴ ساعته در حوزه فضای مجازی القائاتی را به جبهه خودی می خورانند، که باعث می شود برخی از انقلابیون دچار تحلیل غلط شده و وارد زمین بازی دشمن شوند. و در نهایتِ بی بصیرتی تحت تأثیر شعارهایی چون استفاده و بهینه سازی از سلاح دشمن علیه دشمن، با حضور حداکثری خود باعث خشنودی دشمن و سود سرشاری برای او می شوند. اما در حقیقت آنان در زمین دشمن به جای بازی کردن، بازی می خورند و اهداف شوم دشمن را مرحله به مرحله به اجراء می گذارند.

آقایان مسئولان! خداوند در آیه ۶۰ سوره انفال می فرماید در مقابله با "دشمن"، تمام نیروهایی که در اختیار دارید اعم از نظامی، اجتماعی، سیاسی، اخلاقی و فرهنگی را آماده سازید تا به وسیله آن، دشمنان خدا و خویش را بترسانید! چگونه است که شما در برابر چنین دشمنی، که برای براندازی اصل نظام و به گمراهی و ضلالت کشاندن نوجوانان و جوانان غیور ما، میلیون ها دلار هزینه کرده تا فحشاخانه ها و جاسوس کده هایی چون تلگرام و اینستاگرام و... را طراحی و عرضه کند اینچنین سکوت کرده و او را تأیید نیز می کنید؟!! آیا در مبارزه با این دشمنان، از تمام نیروهای خود استفاده کرده اید؟ یا با حضور و سکوت خود موجب مشروعیت بخشی به این جاسوس کده ها شده اید؟

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۵ مهر ۹۷ ، ۱۵:۰۰
seyed hossein hovalhagh

(حسن)
- مرگ بر ........./ مرگ بر .........
- سبز و بنفش بهانه ست/ اصل نظام نشانه ست...
- نترسید نترسید/ ما همه باهم هستیم...
- مرگ بر دیکتاتور...
ماشین میلیمتری جلو میرود. عباس هم که تا الان آرام بود، کمی نگران است. با همان نگاه نافذش بین جمعیت می کاود؛ انگار دنبال کسی میگردد. اوباش را می بینم که در خیابان پراکنده شده اند. می گویم: "با این ریش و پشممون میریزن سرمونا..."
عباس که حواسش به خیابان است، فقط سرتکان میدهد. صدای بوق خیابان را برداشته. عباس میگوید: "باید بزنیم کنار، دیگه توی ماشین جواب نمیده. یهو به قول تو میان توی ماشین قیمه قیمه مون میکنن!"
با چشمان گرد شده جواب میدهم: "پیاده که خطرناکتره!"
انگار حرفم را نمی شنود؛ سعی دارد ماشین را از خیابان بیرون بکشد و گوشه ای پارک کند: "بیسیم بزن به سیدحسین، بگو بیان پیش ما."
دوبل پارک میکند. به سیدحسین موقعیت میدهم و قرار میشود بیاید همینجا. عباس با شانه چپش حرف میزند: "من دارم میرم تو دل جمعیت... اگه زنده موندم و گرفتمش تحویل میدم به بچه های خودمون، اگرم خبرم نرسید میکرو توی دهنمه..."
چشمانم شاید به اندازه یک نعلبکی گرد شده باشد: "چرا با شونه ت حرف میزنی؟ داری منو میترسونی!"
تنه اش را به سمتم میچرخاند مستقیم چشمانم را نگاه میکند. نگاهش تا مغز استخوانم نفوذ میکند. چهره اش جدیت و مهربانی را باهم دارد: "ببین... من باید یه آتیش بیار معرکه رو پیدا کنم تحویل بدم... شمام باید کمکم کنین. اما اصل کار با خودمه!"
- نمی فهمم! مگه ما فقط...
- بیشتر از این لازم نیست بپرسی. بعدا سیدحسین برات توضیح میده. تو فقط یه یاعلی بگو و بیا کمک.
حس میکنم هم میشناسمش هم نه. حالا شخصیتش کمی برایم مجهول شده است. صدای شکستن شیشه هردومان را از جا می پراند. یک تکه سنگ شاید اندازه یک کف دست، شیشه عقب را ترکانده! عباس بلند میگوید: "بدو الان آتیشمون میزنن!"

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۵ مهر ۹۷ ، ۱۴:۱۹
seyed hossein hovalhagh

(مصطفی)
وقتی خبر اعتراض دانشجویان را جلوی دانشگاه شنیدیم، چندان جدی نگرفتیم. با خودم گفتم مثل همیشه است که می آیند دوتا شعار میدهند و میروند و تمام میشود؛ اما وقتی به حوزه احضارمان کردند و گفتند باید حواسمان به خیابان انقلاب باشد، فهمیدم خبرهایی هست فراتر از یک اعتراض دانشجویی به وضعیت اقتصادی.
صبح که خبری نبود، اما گویا خواب هایی برای عصر دیده اند. صدایم را بلند میکنم تا به علی که ترکم نشسته برسد: "سال هشتاد و هشت چندسالت بود؟"
علی هم بلند می گوید: "دوازده سال! چطور؟"
- هیچی، میخواستم ببینم چیزی یادت میاد یا نه؟
- خیلی نه...
در دل حرص میخورم که چرا بیسیم داده اند دستمان. داد میزنم: "این بیسیما تابلومون میکنه، میریزن سرمون. ببین کی بهت گفتم؟"
- چاره ای نبود. گفتن ممکنه موبایلا خط نده. دیدی که محاصره مون کردن یه بیسیم انداختن توی دامنمون!
خنده ام میگیرد. این محاصره را خوب آمد! باد سرد دی ماه صورتم را می سوزاند. علی میگوید: "انگار سیدحسین و عباسم دارن میان سمت فردوسی... معلوم نیس چه خبر قراره بشه؟"
- خدا بخیر کنه!
می رسیم به میدان فردوسی. ظاهرا همه چیز عادیست؛ مردم میروند و می آیند. صدای اذان را از همراهم می شنوم. مسجد این دور و بر نیست و نمیشود هم از اینجا جم بخوریم. نماز را کنار خیابان میخوانیم. سلام نماز را که میدهم، صدای عباس را از بیسیم می شنوم: "کجایید مصطفی جان؟"
- میدون فردوسی، کنار ایستگاه مترو.
- ما الان نزدیک پل کالجیم، خیلی آروم بیاین به سمت ما، حواستون باشه به همه چی. میدونی که؟
- آره. سیدحسین کجاست؟
- اونام دارن میان سمت شما. ما با ماشینیم اونا با موتور.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۵ مهر ۹۷ ، ۱۴:۱۵
seyed hossein hovalhagh