ایمان همراه با تهذیب
بسم الله الرحمن الرحیم
ایمان همراه با تهذیب
اگر ایمانت همراه با تهذیب باشد
یک خدا را میپرستی و بنده خدا هستی
ولی اگر اِلهِت هوی نفس باشد بنده هوی هستی و امیدت به غیر خداست
الا بذکر الله تطمن القلوب
ایمان چیزیست که هر چقدر بیشتر شود انسان بیشتر متصف میشود به صفات خدا
مثل آیینه که از خودش چیزی ندارد، اما وقتی جلوی خورشید گرفته شود خورشید را نشان میدهد
و این آیینه هرچقدر بزرگتر و صیقلی تر باشد، خورشید را بهتر نشان میدهد
اگر الله تو هوی نفس باشد؛ همو بر دلت حاکم میشود.
دیگر خدا بر قلبت حاکم نیست، این همان ایمان بدون تهذیب است.
ایمان باید بازدارنده باشد، اگر بازدارنده نباشد این ایمان نیست!
قبولی ایمان به اخلاص است، به زهد است،
قرآن میفرماید: جمال شما به ایمان شماست
خدا ما رو خلق کرده تا آمال و آرزویمان فقط فقط بندگی او باشد
گرفتار دنیا نباشید!
به هیچ کس جز خدا توجه و توسل نداشته باشید.
هر چه ایمان بالاتر، منیَت کمتر. دیگر "خودم" وجود ندارد هر چه هست "خداست"
دل بستن به دنیا و زیبای های فریبنده ی آن باعث میشود تا انسان دور اندیش نباشد، بیدار نباشد،
مثل کسی که به جای آب، سراب میبیند
اینهمه دویده دنبال آب، ولی آب نبوده همه سراب بوده!!
این راه طولانی دور اندیشی لازم دارد
با دلبستن به دنیا دوراندیشی حاصل نمیشود...
درس اخلاق مرحوم سید حسین اتابکی
