خدا همه چیز را میبیند و به فریاد میرسد
بسم الله الرحمن الرحیم
دیدید که خیلی ها علم داشتند ولی عاقبت به خیر نشدند.
افضل صدقات نگه داشتن زبان است.
کسی که برای علمِ دین زبانش باز میشود و تبلیغ دین میکند؛ افضل صدقات است.
خوشبحال کسی که به اینجا برسد.
بحث دارا شدن است نه دانا شدن.
باید طالب باشید آنهم، طالب خدا و اهل بیت علیهم السلام.
تازه مراتب اینها هم باهم فرق میکند.
هر چقدر ایمان و اخلاص بیشتر و بالاتر باشد ارزش آدمی بالاتر میرود.
در بهشت هم، کیفیت مهم است نه کمیت، قلب سلیم میخرند.
با این اوصاف نبایستی گرفتار دنیا باشید.
به هیچ کس جز خدا و حجت هاش توجه و توسل نداشته باشید.
در قید و بند آدم ها و رفتارشان نباشید.
شما کارتان را درست انجام دهید، مردم هر چه میخواهند بگویند.
خداست که همه چیز را میبیند و به فریاد میرسد.
توکلتان به مردم نباشد.
باید زبانت پشت تکلیف و دین و وظیفه ات باشد، منیت هم نداشته باشید.
اگه دل به این دنیا و مردم ببندید، دور اندیش نمیشوید.
بیدار نمیشوید.
در این راه طولانی توشه لازم داریم.
این راه طولانی دور اندیشی میخواهد.
زیاد سفارش شده گناه دل را سخت و شقی و بی رحم میکند.
شخص گنهکار، بزرگترین بی رحمی را اول به خودش میکند.
اکثر گرفتاری ها و بیماریها برای گناهان خودمان است.
وقتی کسی گناه میکند بایستی بداند که این گناه زودگذر است ولی رنج زیادی در بر دارد.
گناه نکردن بهتر از توبه کردن است، چون ممکن است توفیق توبه از ما سلب شود و عاقبت به خیر نشویم.
کسی که بخواهد به هدف خلقت برسد باید با یک راه بلد همراه باشد. راه بلد ما، جز اهل بیت علیهم السلام کسی نیست.
هدف از خلقت و اصل بندگی رسیدن به قرب الهی و رضای الهی است و رسیدن به این هدف بدون ولایت اهل بیت علیهم السلام حاصل نمیشود.
اصل توحید هم همین باور است که ما را از گناهان رنگارنگ باز بدارد.
توحید باید در همه ابعاد زندگیمان نقش داشته باشد. یعنی هر کاری که میکنم برای خدا باشد.
خودپرستی با خداپرستی با هم جمع نمیشود.
باید این ام الفساد یعنی منیت را
ذبحش کنیم.
اسماء توحیدی داریم، ولی رسما یک معبود و یک محبوب نداریم.
یکی مقامش خدای اوست، دیگری زن و فرزندش، یکی پدر و مادرش، یکی ثروت و شهرتش و...
اطاعت محض باید از یک معبود و محبوب باشد تا ما را به اعلی علیین برساند و حتی بالاتر.
دل اگر تسلیم خدا بود، (قوی شده) و بالا میرود. اگر نبود، تسلیم هوی نفس شده و مدام ضعیفتر میشود.
کسی که موحد است زشتی ندارد.
چون توحید منشاء طهارت است، منشاء پاکی و حیات طیبه است.
کسی که توحید دارد نمی تواند مثلا در مراسم عروسی بنشیند و ببیند که گناه میشود، محرم و نامحرم با هم یکجا هستند.
نمیتواند به آن صداها گوش دهد.
در این جور فضاها آزار میبیند.
چون روحش پاک است و با آلودگی سنخیت ندارد،
وقتی توحید نباشد، عقل مغلوب است و هوایی غالب و گناهی کثیر است.
توحید برای انسان دست نمیدهد مگر اینکه انسان خودش را از گناه خالی کند.
باید خدا محور باشد نه خود محور و دیگر محور و...
درس اخلاق حاج آقا اتابکی
