«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا قاتِلُوا الَّذینَ یَلُونَکُمْ مِنَ الْکُفَّارِ وَ لْیَجِدُوا فیکُمْ غِلْظَةً وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقینَ» (آیه 123 سوره توبه)
«ای کسانی که ایمان آوردهاید! با کافرانی که به شما نزدیکترند، پیکار کنید! (و دشمن دورتر، شما را از دشمنان نزدیک غافل نکند!) آنها باید در شما شدّت و خشونت (و قدرت) احساس کنند؛ و بدانید خداوند با پرهیزگاران است!»
در این آیه خداوند به مومنان امر می کند مقابله با دشمنان نزدیک را اولویت خود قرار دهند، غفلت از این دشمن به مراتب خطرناک تر از دشمنان دورتر است؛ از این رو مقابله با دشمنی که به عمیق ترین لایه های تفکر ما نفوذ کرده و همراه بسیاری از لحظات زندگی ماست الزامی می باشد. دشمنی که در قالب شبکه های اجتماعی دست به سرقت اطلاعات کاربران خود زده و امنیت جوامع را به مخاطره می اندازد. دشمن ما در طول تاریخ از کوچک ترین تلاش برای مضروب ساختن اسلام و مسلمان فرو نگذاشته و امروز هم شبکه های به ظاهر اجتماعی و فضای مجازی را به عنوان پاشنه آشیل مردم و مسئولان به خوبی شناخته و بدین سان در جاهایی که به هیچ وجه یارای مبارزه ی مستقیم را نداشته، نفوذ کرده و دست به خراب کاری می زند. این دشمن جنایتکار برای کنترل دشمنان خود از راههای مختلفی استفاده می کند که می توان آنها را در چهار دسته جای داد: