بسم الله القاصم الجبارین
این روزها که روزهای سخت داغداری برای از دست دادن سردار عزیزمان بود، خاطرات تلخ و شیرین زیادی به همراه داشت.
از شهادت حاج قاسم عزیزمان که رفتنش دنیایی را تکان داد و داغ بزرگی را بر دل رهبر عزیزمان گذاشت تا جایی که با سوزدل و آه و اشک گفت: "اللهم انا لا نعلم منه و الا خیرا" و اشک میلیونها مسلمان و دوست و دشمن را جاری کرد؛ گرفته تا
سیلی سخت و کوبنده ی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی عزیزمان به فرماندهی امام خامنه ای بر صورت شیطان بزرگ، که مرهم کوچکی بر زخم نمک خورده دلمان بود.
اما فاجعه ی سقوط هواپیمای مسافربری اوکراینی که آن را خطای انسانی و گناه نابخشودنی سپاه پاسداران، خطاب کردند؛ شیرینی انتقام را در کاممان تلخ کرد و دشمنان و منافقان را برای فتنه ای جدید در صحنه حاضر کرد تا با تمام توان بکوشند که این عزت و اعتبار بدست آمده را خدشه دار کنند.
دردناکی این حادثه از جهتی بیشتر شد که با نیرنگ و فریب آن را گناه نابخشودنی سپاه پاسداران قلمداد کردند!!!
گرچه شجاعت و صداقت تربیت شدگان مکتب حاج قاسم در پذیرفتن این مسئولیت که نشان از روح بلند این عزیزان دارد گوی و میدان تاخت و تاز را از دشمن گرفت اما دشمن زخمی و منافقان ناکام مانده داخلی، دست بردار نبودند.
خودفروختگان و وطن فروشان با وعده های پوشالی دشمن به میدان آمدند و سعی در ماهی گرفتن از آب گل آلود کردند تا گام اول انتقام سخت سپاه را در نظر مردم و دنیا بی اعتبار کنند...
اما زهی خیال باطل!!!
